χορταρώδης

-ες, Ν

(λόγιος τ.) γεμάτος χόρτο, χορταριασμένος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < χορτάρι. Το επίθ. μαρτυρείται από το 1895 στο περιοδικό Φοίβος].